| Этап | Рабі так | Звярні ўвагу |
| 1. Выбіраем тэму | Падумай, што цікавага ў гэтай тэме. | Адкажы на пытанне: ці блізкая тэма асабіста табе? |
|
Узваж, ці зможаш яе “раскрыць”. |
Падумай, яую інфармацыю неабходна ўкласці ў сачыненне. Ці правільна ты зразумеў загаловак? |
|
| 2. Збіраем матэрыял | Збірай матэрыял з твора.
|
Падкрэслі цікавыя цытаты. Занатуй галоўнае.
|
| А што ты ведаеш пра
гістарычныя ўмовы, у якіх пісаўся твор? |
Разгарні падручнік гісторыі, паразмаўляй з бацькамі, настаўнікамі.
|
|
|
Ці актуальная праблема цяпер? |
“Правядзі” сачыненне праз уласны вопыт. Можа, штосьці падобнае адбывалася з табой? | |
| 3. Стварэнне плана | Сядзь і коратка выкладзі на паперы ўсё, што ведаеш. Добра, калі фразы кароткія. Пранумаруй думкі. | Да гэтага этапа ўсе задумкі проста не змяшчаліся ў галаве. Калі правільна падыдзеш да стварэння плана, зразумееш, што пісаць давядзецца не так і многа. |
| 4. Напісанне чарнавіка | А зараз пішы!
|
Спыняйся, перачытвай папярэднія фразы. Гэта дапаможа адпачыць і зберажэ прыгажосць маўлення. |
|
Структура! Не забудзь пра ўступ, асноўную частку, заключэнне. Менавіта ў такой паслядоўнасці!
|
Не перастарайся з уступам і заключэннем. Па-першае, пішы паводле тэмы, па-другое, не блытай іх з асноўнай часткай па памеры і тэматыцы.
|
|
| Звяртай увагу на правільнае афармленне работы. Гэта зберажэ час пазней. | Цытаты ўпрыгожваюць твор. Галоўнае, не перастарайся. | |
| 5. Перачытванне чарнавіка,
праўкі |
Паглядзі на сачыненне свежым вокам. У ім ёсць што выправіць! | Падумай, ці адказаў ты на пытанне тэмы.
Калі не ведаеш, як пішацца слова, замяні яго іншым. Калі раней не хапіла часу на эфектную канцоўку, вярніся да яе яшчэ раз. Прызнайся сабе: твая работа лагічная? |
| 6. Кансультацыя настаўніка | Беражы час! Папярэдне зрабі паметкі. | Пытайся дакладна, па сутнасці. Не старайся перачытаць яму ўсю работу, пытаючыся пры гэтым: “Я тут правільна напісаў?” |
| 7. Афармленне сачынення ў сшытку | Не спяшайся. Правільна раздзялі сачыненне на абзацы
|
А ці перачытаў ты чарнавік яшчэ раз перад перапісваннем? |
| Зачыны | ||
| Кожная нацыянальная літаратура – адбітак свайго грамадства. Кожны нацыянальны пісьменнік – прарок для свайго народа. Ідуць гады, мяняюцца пакаленні, а сапраўдны літаратурны твор не шарэе, не нікне ў часе, бо ён выйшаў з-пад пяра вялікага майстра…. | ||
| Ціха цікае гадзіннік, адмяраючы свой тэрмін усяму жывому на нашай планеце. Час ляціць хутка – не азірнуцца. І я са здзіўленнем гляджу на бацькоў, якія ўспамінаюць гады сваёй маладосці, нібы ўчорашні дзень. А падзеі васьмідзесяцігадовай даўніны? Няўжо і тады жылі людзі? Радаваліся, спрачаліся, працавалі? Няўжо былі яны падобныя да нас?.. | ||
| Мы марым пра тое, каб нас любілі і паважалі. Без адчування такіх да сябе адносін чалавек робіцца самотным. Чалавечае грамадства не можа існаваць без узаемападтрымкі, спачування, дапамогі. Але ж чалавечая натура ўмяшчае ў сабе не толькі станоўчыя якасці… | ||
Як пісаць сачыненне
